Metody leczenia pękających pięt

Pielęgnacja skóry stóp jest nieco trudna i wymaga cierpliwości. Wynika to z jej specyficznej budowy. Dodatkowo stopy codziennie narażone są na obciążenie oraz stały kontakt z podłożem. Czynniki te sprawiają, że jest bardzo podatna na suchość, szorstkość czy tworzenie się odcisków. Bardzo powszechnym zjawiskiem są również pękające pięty. Stanowią one nie tylko defekt estetyczny, ale potrafią wywołać ból i dyskomfort w czasie codziennych aktywności.

Co prowadzi do pękania pięt? Jakie są dostępne metody leczenia?

Pięty – dlaczego są tak podatne na pękanie? Właściwości skóry stóp

Skóra na stopach ma inną specyfikę niż w pozostałych miejscach na ciele. Przede wszystkim jest najgrubsza, co sprzyja jej rogowaceniu i twardnieniu. Na stopach skóra ma ok. 4 mm grubości, przy czym w pozostałych miejscach wymiary te wynoszą od 0,5–2,5 mm.

Dodatkowo ucisk spowodowany częstym chodzeniem oraz zbyt ciasnym obuwiem sprawiają, że skóra stóp, “broniąc” się przed naporem (amortyzując siłę nacisku), robi się jeszcze twardsza. Prowadzi to do jej wysuszenia, co z kolei sprzyja procesom pękania naskórka.

Charakterystyczny dla skóry stóp jest również brak gruczołów łojowych. Odpowiadają one za produkcję sebum, działającego natłuszczająco. Brak tej wydzieliny jest kolejnym czynnikiem, sprzyjającym suchości i pękaniu.

Co prawda stopy bogate są w gruczoły potowe (mają ich ok. 300 tysięcy), jednak pełnią one nieco inną funkcję. Pot sprzyja wilgoci, jednak w żaden sposób nie nawilża i nie łagodzi suchości skóry. Może wręcz sprzyjać infekcji grzybiczej, która z kolei nasila procesy pękania.

Pękające pięty – przyczyny. Co nasila ten proces?

Poza specyficznymi właściwościami skóry stóp, sprzyjającymi procesowi pękania, kluczowe znaczenie ma również zatrzymywanie wody. Odwodnienie skóry sprawia, że traci ona swoją elastyczność i pogarsza się jej ogólna kondycja. Staje się szorstka i wysuszona, a stan ten w kolejnym kroku prowadzi do pękania spiechrzniętego naskórka ze względu na brak odpowiedniej wilgoci. Sytuacja ta wpływa również na zwiększone rogowacenie skóry, czyli jej miejscowe twardnienie.

Do pękania pięt prowadzą również:

• brak pielęgnacji skóry pięt, zwłaszcza regularnego usuwania naskórka (np. za pomocą frezarki) i stosowania kremów zmiękczających. Pękaniu pięt sprzyja również zbyt mocne ścierania naskórka przy pomocy pumeksu. Ma on bardzo szorstką fakturę, przez co powoduje efekt odwrotny od zamierzonego – naskórek odrasta jeszcze twardszy;
• odciski (skóra jest mocno zrogowaciała);
• nadwaga, otyłość, ciąża – zbyt duża waga ciała wywołuje silny nacisk na pięty, które mogą pękać pod naporem ciężaru, zwłaszcza jeśli zaniedbany zostaje aspekt pielęgnacji;
• niektóre choroby, np. niedoczynność tarczycy, cukrzyca, łuszczyca, niewydolność żylna (stopy są bardzo silnie ukrwione, więc zaburzenia w obrębie tego układu silne wpływają na ich kondycję);
• niedobory witaminy A i E oraz cynku;
• zbyt niski poziom nawodnienia organizmu.

Sam proces rogowacenia naskórka jest czymś naturalnym. Jednak na skutek działania różnych czynników warstwa rogowa zaczyna nadmiernie się gromadzić, co odczuwalne jest w postaci popękanych pięt lub odcisków.

Popękane pięty – jakie objawy im towarzyszą? Jak przebiega proces ich pękania?

Pierwszy etap, dający sygnał, że coś niepokojącego dzieje się w obszarze pięt, wiąże się ze zwiększoną suchością i szorstkością skóry. Dodatkowo staje się ona bardziej napięta i twardsza, co początkowo czuć tylko podczas nacisku. Z czasem napięcie odczuwalne jest w codziennych sytuacjach. Mogą pojawić się objawy takie jak swędzenia pięt lub ich nadwrażliwość.

W dalszej fazie dochodzi do lekkiej zmiany zabarwienia naskórka. Można zaobserwować biały nalot wraz z tendencją do łuszczenia się. Skóra pięt może również przybrać bardziej żółty lub brązowy kolor. Niekiedy dochodzi do zaczerwienienia pięt. Czasem występuje niewielki ból lub dyskomfort, zwłaszcza w czasie wykonywania jakiejś czynności.

W dalszym etapie dochodzi już do pękania pięt. Przesuszony naskórek, pozbawiony wilgoci i działający cały czas pod naciskiem, nie wytrzymuje naporu i w jego wierzchniej warstwie zaczynają tworzyć się szczeliny.

Pękanie pięt może się rozprzestrzeniać, czyli przechodzić na coraz głębsze warstwy skóry, docierając nawet do warstwy właściwej. Im głębiej pęka skóra, tym większe dolegliwości bólowe temu towarzyszą.

Popękane pięty – skutki nieleczenia

Brak leczenia w przypadku popękanych pięt często prowadzi do urazów naczyń krwionośnych, co skutkuje krwawieniem ze szczelin, a w dalszej fazie – wystąpieniem ropnych owrzodzeń.

Sytuacja ta stwarza idealne warunki do rozwoju różnych drobnoustrojów, zwłaszcza bakterii i grzybów. Dodatkowo sprzyja temu fakt, iż stopy codziennie się pocą (zwłaszcza w zabudowanych butach), co zapewnia patogenom odpowiednią wilgoć.

Zaniedbanie tej kwestii może skutkować poważnym stanem zapalnym. Szczególnie wrażliwe na kwestie pielęgnacji pięt powinny być osoby zmagające się z cukrzycą. Dopuszczenie do rozwoju stanu zapalnego może mieć bardzo groźne skutki i wiązać się tzw. stopą cukrzycową.

Jakie są metody leczenia pękających pięt?

Leczenie pięt opiera się przede wszystkim na miejscowym stosowaniu odpowiednich preparatów oraz mechanicznym usunięciu zrogowaciałego naskórka. W zaawansowanej fazie schorzenia najlepiej udać się do gabinetu podologicznego na profesjonalne usuwanie zrogowaceń. Daje to gwarancję skuteczności i bezpieczeństwo. Zabieg zazwyczaj trzeba powtórzyć kilka razy.

W salonach kosmetycznych można również skorzystać z opcji usuwania zrogowaciałego naskórka przy pomocy peelingu kwasowego, bazującego na kwasie cytrynowym i mlekowym. Jest to alternatywna opcja dla klasycznego ścierania naskórka.

W leczeniu równotorowo, obok usuwania naskórka, kładzie się nacisk na odpowiednie preparaty do pielęgnacji stóp. Powinny one przede wszystkim zawierać mocznik, o silnych właściwościach zmiękczających.

Jak wygląda leczenia pękających pięt u podologa? Jak przebiega zabieg?

Wizytę podolog rozpoczyna od dokładnego obejrzenia pięt. Następnie przygotowuje je do zabiegu. Pierwszym krokiem jest namoczenie i zmiękczenie skóry. W tym celu stosuje się kąpiel stóp w ciepłej wodzie z dodatkiem różnych środków lub zwykłej soli.

Po kilku minutach podolog osusza stopy i przechodzi do mechanicznego usuwania zrogowaciałego naskórka. Używa do tego specjalnego narzędzia – frezarki podologicznej. Na sam koniec aplikuje na pięty maskę leczniczą, nasyconą różnymi substancjami nawilżającymi, zatrzymującymi wodę i regenerującymi.

Pierwsze efekty widoczne są zwykle już po kilku dniach. Wszystko zależy jednak od stopnia zaawansowania schorzenia. Dlatego też, aby całkowicie pozbyć się problemu zwykle należy wykonać kilka zabiegów u podologa. Przerwa między nimi powinna wynosić ok. 14 dni.

Jak pielęgnować skórę stóp?

Pielęgnacja stóp powinna być stałym elementem dnia. Zakończenie jej wraz z wizytami u podologa, będzie skutkować nawrotem schorzenia. Naskórek się cały się odnawia, w związku z czym dojdzie do powtórzenia sytuacji. Jak dbać o stopy?

Podstawą jest odpowiednie zmiękczanie i nawilżanie skóry. W tym celu należy wybrać odpowiedni krem do codziennego stosowania oraz regularnie ścierać naskórek. Najlepiej użyć do tego frezarki lub tarki.

Najbardziej pożądanym składnikiem w kremach do stóp jest mocznik. Ma on silne działanie zmiękczające oraz zdolność do wiązania wody w naskórku. Dzięki temu odpowiednio nawilża skórę i zapobiega jej nadmiernemu twardnieniu. Występuje w kilku stężeniach.

Przy mniej problematycznej skórze, optymalnym wyborem jest stężenie w granicach 10%. Nieco wyższe, do 20%, polecane jest osobom ze znaczną tendencją do rogowacenia skóry. Stężenia wyższe niż 20% mają bardzo silne właściwości zmiękczające, mogą nawet wpływać trwale na procesy produkcji nowych komórek. Tak wysokie stężenie polecane jest głównie osobom z chorobami skóry, np. AZS po konsultacji ze specjalistą.